پایگاه قرآنی-فرهنگی دارالقرآن

قرآن ، اين چشمه سار زلال ، در سير زمان منشا پيدايش علوم بسياري در تمدن با شكوه اسلام شده و از آن جمله در آثار ادبي فارسي - شعر و نثر - انعكاسي گسترده داشته است . گاه شاعران فارسي زبان از A«قرآن A» در اشعار خود ياد مي كنند. چنان كه A«ناصر خسرو قبادياني A» بارها بدين نام مبارك اشاره كرده و به A«حافظ A» بودن خود نيز اشارتي دارد و گويد:

تا در دلم قرآن مبارك قرار يافت پربركت است وخير،دل ازخيروبركتش
منت خداي را كه نكرده است منتي پشتم به زير بار مگر فضل و منتش


و نيز مي گويد:

قرآن را به پيغمبرت ناوريد
مقرم به مرگ و به حشر و حساب مگر جبرئيل آن مبارك سفير
كتابت ز بر دارم اندر ضمير


سنائي غزنوي نيز در بسيار جاها از قرآن گفته است كه كوتاهتر و جامعتر از همه بيت معروف اوست :

اول و آخر قرآن ز چه A«باA» آمد و A«سين A» يعني اندر ره دين ، رهبر تو قرآن بس


از كمال الدين اسماعيل شاعر بزرگ قرن هفتم هجري نيز به يك بيت بسنده مي كنيم :

رسني محكم است قرآنت خويشتن را بدان رسن در بند


از سر خيل عارفان و حافظان قرآن ، شمس الدين محمد حافظ شاعر بزرگ قرن هشتم هجري نيز سخني نقل كنيم :

عشقت رسد به فرياد ار خود به سان حافظ قرآن ز بر بخواني در چارده روايت


سخني هم از محمد بن حسام خوسفي شاعر شيعي قرن هشتم و اوايل قرن نهم هجري كه با قرآن انس فراوان داشته و قرآنهاي زيادي را با خط خوش نوشته است ، مي آوريم :

تطهير اهل بيت به قرآن مبين است آخر ببين كه پايه اين منزلت كراست


و از سخن دلنشين اقبال لاهوري كه نيز مانند ابن حسام و بسياري از شاعران ديگر با قرآن مؤانست زياد داشته است ياد كنيم كه گويد:

فاش گويم آنچه در دل مضمر است
چون كه در جان رفت ، جان ديگر شود
از يك آييني مسلمان زنده است اين كتابي نيست چيزي ديگر است
جان چو ديگر شد، جهان ديگر شود
پيكر ملت ز قرآن زنده است




زماني نيز شاعران ، آيات مباركات قرآن را در اشعار خود درج و اشارات و تلميحاتي را كه مورد نظر آنان است بيان مي كنند. اين نوع بهره وري از قرآن كريم از اندازه فزون است و مصححان دواوين شاعران و استادان رنج فهرست كردن آيات را بر خود هموار كرده و در تعليقات ديوانها آورده اند.
در اين جا به نقل مواردي اندك - به جهت نمونه - اكتفا مي كنيم :
عثمان مختاري غزنوي از قصيده سرايان فصيح قرن پنجم و ششم هجري ، در ديوان خود به مناسبتهايي از آيات قرآن سود جسته است ؛ از جمله در وصف ممدوح خود مي گويد:

نشان رفقش يحي العظام و هي رميم
مبشران فلك بانگ بر زمان زدند نتيجة سخطش كل من عليها فان
كه بر ملوك بخوان كل من عليها فان


امير معزي هم در ديوان خود آورده است :

بر آن زمين كه قرار است دشمنان تو را نوشت دست اجل كل من عليها فان


برگرفته از گلستان قرآن