سلام بر زينب، پيامبر خون شهيدان كربلا. سلام بر تجلى دوباره على عليه السلام در زبان و كالبد و پيام خواهر حسين عليه السلام. سلام بر آنكه« گوهر عفاف»و« فرهنگ صورى» را در راه خدا به زنان جامعه ما آموخت. اى بانوى قهرمان كربلا! اى آينه فاطمهنما! اى تنديس صبر و وفا، اى چكيده فضيلتها و عصاره خوبىها! حماسه عاشورا،وامدار هميشه توست، خاطره حماسه آفرينىهايت زينتبخش تاريخ كربلاست. حضور صبورانهات در تداوم« نهضتحسينى»، آموزنده جهاد و مقاومت و حيا و عفت است، در عين قيام به تكليف و پاسدارى از انقلاب و عمل به وظيفه سياسى اجتماعى! تو در آن روز خون و شرف، به تماشاى زيباترين جلوههاى هستى ايستادى و با آن ايتسادگىات در برابر جباران و فريبكاران، جلوه زيبا و ماندگار «عمل به تكليف» و حمايت از رهبرى و وفا به آرمان ولايت و امامت را به تماشا گذاشتى.
تو، اى صبور زن مقاوم، اى مادر و خواهر و دختر شهيد، هفتاد و دو ستاره را با چشم ديدى و بر پيكر خورشيد و حنجر خونين بوسه زدى.
در اوج قدرت دشمن، علىوار خطبه خواندى. با خطبههايت، غرور جاهلى امويان را درهم شكستى و يزيد را به هراس افكندى. آرى!... «نهضتحسينى»، جدا از كتاب« صبر زينبى» قابل مطالعه و بررسى نيست. تو بودى كه موج خونهاى مقدس كربلا را فراتر از آن دشتخون گرفته و سرخ، تا ساحل بيدارى ملتها رساندى.
تو بودى كه با اسارت آزادى بخش خويش، براى چندمين بار سند جنايت آل اميه را به همگان نشان دادى و دفتر ننگين آل ابو سفيان را در پيشگاه عقل همه فرزانگان گشودى.
تو بودى كه« كتاب سرخ شهادت» را تفسير كردى. تو بودى كه پيام رسان خونهاى عاشورا شدى. آرى!... اى زينب! تو مدرس بشريت و تاريخى. هنوز هم طنين سخنان بيدارگرت، در گوش تاريخ است. زنان و دخترا نما اينك بيش از هر زمان ديگر، به درسهاى حجاب و عفاف تو نيازمندند و به زبان حقگو و عدالتگستر و باطل ستيز تو محتاج!
«شهادت»،ميراث گرانباهى شما خاندان شرف بود. «كرامت»، درسى بود از رفتار تو، كه هرگز از ياد نمىرود. «بزرگوارى» و «متانت»، تابلويى درخشان بود كه در مرحله پس از عاشورا، در پيش نگاه همگان نهادى تا جلوههاى متعالى دين را در آن بنگرند.
اى زينت عقل و عفاف! اى بانوى حيا و صبورى! اى عقيله بنىهاشم، اى دختر على! كدام دل است كه مهر تو را نداشته باشد. كدام بانوى نجيب و عفيف است كه در پاكدامنى و تدين، وامدار تو نباشد. كدام مادر شهيد و خواهر شهيد است كه شكوه صبر و طاقت تو را، آرام بخش دل داغديده خويش نسازد؟ تو«مسكن الفؤاد» دلهاى سوخته و مرهم جانهاى زخمى از فراق و شهادتى. كدام خانواده جانباز است كه از تو، راه و رسم پرستارى و فداكارى نياموخته است؟ كدام دفتر دل و ديوان عشق است كه رابطه ويژه تو و برادرت سيد الشهدا را در همه عمر نشناسد و تاوان عشق به ولايت را نياموزد؟
كدام حماسه مقدس است كه زنان قهرمانش، تو را الگوى خويش نساختهاند؟ كدام حماسه مقدس است كه زنان قهرمانش، تو را الگوى خويش نساختهاند؟ اى زينب! نامتبلند و جاودانه باد. يادت، كه هماره قرين عزت و شرف است، براى ما پرچمى باد، نشانه آزادى و بيدارى. و مزارت، كه قبلهگاه عشاق است، براى هميشه، خرمى معنويت و صفا را نگاهبان باد.